Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Εκεινο το βραδυ.

Και ηταν εκεινο το βραδυ που με κοιταξες σαν να εβλεπες τα ονειρα της ζωης σου να πραγματοποιουνται, που μ αγκαλιασες σαν να μην υπηρχε χθες και αυριο σαν το τωρα για σενα να ηταν η μονη σκεψη που σε κανει να ελπιζεις για το αυριο, για το πιο ομορφο αυριο της ζωης σου..
Μου ειπες "ελα να παμε μαζι στο απειρο" δεν φοβηθηκα, δεν με φοβιζε το αγνωστο οταν ησουν κι εσυ εκει...

"Αφεσου", μου ειπες.
Να αφηνεσαι για να μπορεις να νιωσεις, για να καταφερεις να ζησεις κατι πριν σε απογοητευσει η ζωη
Αφεσου οπως αφηνεται το κερμα στην τυχη οταν παιζεις "κορωνα-γραμματα" ολα ειναι κυκλος ενας κυκλος που μας εμποδιζει να φυγουμε απ εξω κι αν φυγουμε ειμαστε διαφορετικοι, ομως ξερεις...ειναι ωραιο να εισαι διαφορετικος..


Και ηταν εκεινο το βραδυ που μου εμαθες να πεταω, να ειμαι εκει για σενα και για μενα. Τις νυχτες με φεγγαρι ή χωρις, τις μερες με ηλιο αλλα και εκεινες τις χειμωνιατικες που σε κανουν να θες ακομα περισσοτερο μια αγκαλια να μπορεσει να σε αντεξει εκεινη που θα απορροφησει τους φοβους για το αυριο...

Και θα ρθουν και τα αλλα βραδια που θα ειμαι η μονη σου εννοια, που δεν θα εισαι μονος πουθενα, που θα γυρνας απο τις δυσκολες μερες της ζωης σου και θα ειμαι εκει με μια αγκαλια αγαπης και να σε κανω και παλι παιδι για να σε οδηγησω στην δικη μας οδο "Οδος Ονειρων" θα γραφει...


*νελη*

1 σχόλιο:

αστερια*