Εκεινο το βραδυ.

Και ηταν εκεινο το βραδυ που με κοιταξες σαν να εβλεπες τα ονειρα της ζωης σου να πραγματοποιουνται, που μ αγκαλιασες σαν να μην υπηρχε χθες και αυριο σαν το τωρα για σενα να ηταν η μονη σκεψη που σε κανει να ελπιζεις για το αυριο, για το πιο ομορφο αυριο της ζωης σου..
Μου ειπες "ελα να παμε μαζι στο απειρο" δεν φοβηθηκα, δεν με φοβιζε το αγνωστο οταν ησουν κι εσυ εκει...

"Αφεσου", μου ειπες.
Να αφηνεσαι για να μπορεις να νιωσεις, για να καταφερεις να ζησεις κατι πριν σε απογοητευσει η ζωη
Αφεσου οπως αφηνεται το κερμα στην τυχη οταν παιζεις "κορωνα-γραμματα" ολα ειναι κυκλος ενας κυκλος που μας εμποδιζει να φυγουμε απ εξω κι αν φυγουμε ειμαστε διαφορετικοι, ομως ξερεις...ειναι ωραιο να εισαι διαφορετικος..


Και ηταν εκεινο το βραδυ που μου εμαθες να πεταω, να ειμαι εκει για σενα και για μενα. Τις νυχτες με φεγγαρι ή χωρις, τις μερες με ηλιο αλλα και εκεινες τις χειμωνιατικες που σε κανουν να θες ακομα περισσοτερο μια αγκαλια να μπορεσει να σε αντεξει εκεινη που θα απορροφησει τους φοβους για το αυριο...

Και θα ρθουν και τα αλλα βραδια που θα ειμαι η μονη σου εννοια, που δεν θα εισαι μονος πουθενα, που θα γυρνας απο τις δυσκολες μερες της ζωης σου και θα ειμαι εκει με μια αγκαλια αγαπης και να σε κανω και παλι παιδι για να σε οδηγησω στην δικη μας οδο "Οδος Ονειρων" θα γραφει...


*νελη*

Ξερεις..

Μολις σβησει το φως και πεσει το σκοταδι θα καλυφθουν ολα, οι σκιες θα βγουν αλλα δεν θα φαινονται και θα μας χορευουν στον ρυθμο τους θα μας καθοδηγουν και μεις θα ακολουθουμε πιστα στα βηματα  τους. Ξερεις ομως μαζι με το σκοταδι δεν χανονται και τα ονειρα, αυτα μενουν εκει και ζωντανευουν ολο και περισσοτερο.

Μολις χαθει ο ηλιος θα σβησουν ελπιδες. Ξερεις ομως δεν φευγει το φως επιστρεφει για να δωσει ακομα περισσοτερες.

Ξερεις κατι; θελω να φυγω μαζι με το φως και μαζι με τα ονειρα να πεταξω καπου.Το που εσυ το ξερεις!

Φοβαμαι ξερεις.. μηπως μαζι με το φως και τα τραγουδια φυγουν και οι αναμνησεις.

Ομως υπαρχουν εκεινες οι στιγμες που μενεις μονος μεσα σε ενα σκοτεινο δωματιο και παιζονται οι στιγμες σαν ταινια που εχει κολλησει στην ιδια σκηνη και συ δεν μπορεις να ξεφυγεις απ αυτο, εκει ολα μπορεις να τα ζησεις ξανα και ξανα και ξανα χωρις να σε εμποδισει κανεις να φανταζεσαι την εναλλακτικη εκδοχη του σεναριου. Ομως ξερεις τι; καθε μερα, καθε στιγμη ειναι η πρεμιερα.

Και θα ερθουν οι μερες που τα αρωματα θα εχουν ξεθυμανει αλλα εσυ θα τα μυριζεις, που οι στιγμες θα εχουν περασει ομως εσυ θα τις ζεις με την ιδια ενταση οπως και πρωτα. Εκεινες οι μερες θα ειναι το υπολοιπο της ζωης σου που θα πρεπει να αρπαζεις καθε ευκαιρια γι αυτο μην τις χανεις παλευοντας με τις αναμνησεις.

~Ζουμε την ζωη μας ανυπομονωντας το μελλον και αναπολωντας το παρελθον χωρις να ζουμε το τωρα!

Ξερεις ολα μια ιδεα ειναι τελικα!

καληνυχτα σας λοιπον νελη*